تعداد کل واحدهای مسکونی شهر مشهد ۱ میلیون واحد و اصفهان حدود ۷۰۰ هزار واحد است.وقتی می‌گیم می‌خواهیم سالی ۱ میلیون واحد مسکونی بسازیم، تصور کنید یک شهر مشهد در یکسال باید ساخته بشه! خانه فقط چهاردیواری نیست. زیرساخت و خدمات و فضای شهری می‌خواد!
ادعا: در داخل شهرها می سازیم!
پاسخ: داخل شهرها حتی برای جمعیت موجودشان، خدمات به اندازه کافی نیست. خیابانها شده پارکینگ، سرانه فضای سبز به جای۱۰ متر، در بعضی جاها به۱متر هم نمی‌رسد. کمبود فضای آموزشی، بهداشتی و ... داریم. حالا در این فضا خانه اضافه شود و جمعیت بره بالاتر بدون افزایش خدمات!
حتی در شهرک ۱۰ هزار واحدی برای ۳۰ هزار نفر جمعیت، فقط ۲۵ درصد شهرک را خانه‌ها تشکیل شده است! ۲۵ درصد خیابان و ۵۰ درصد خدمات و فضاهای شهری. هزینه آماده سازی، ایجاد زیرساختها، ایجاد بسیاری از خدمات غیرانتفاعی مثل فضاهای سبز و تاسیسات شهری و درمانگاه و مسجد و مدرسه، عددهای قابل توجهی است.
این هزینه ها چه به هزینه ساخت هر واحد اضافه شود و ادعا شود قیمت زمین صفر، با اینکه هزینه ساخت مسکن واقعی باشد و این هزینه ها در قیمت زمین دارای خدمات تبلور یابد، روی مبلغ کل اثری ندارد. پس زمین رایگان حرف بی ربطی است. زمین رایگان فقط ریگزارهای کویر است بدون خدمات و زیرساخت!
ادعا: در مناطق جنوب شرق ایران شهرهای جدید میسازیم که باعث توسعه آن مناطق هم شود!
پاسخ: یک، ساخت شهر در مناطق بکر، از ساخت شهرهای جدید نزدیک کلانشهرها بسیار پرهزینه تر است. هم از جهت زیرساخت و هم ایجاد فضای فعالیت. دوم، منکر ظرفیتهای جنوب شرق کشور نیستیم اما ساخت پارس جنوبی چند سال طول کشید؟ الان چقدر شاغل داره؟ حداکثر اشتغال زایی آن چقدر خواهد بود؟ برای چند نفر باید شهر جدید و مسکن ساخت؟ الان چقدر ساخته شده؟ در طول چند دهه برنامه ریزی و ساخت؟ نکند تصور خدایی داریم که بگوییم “کن” “فیکون” شود! سوم، مردم حق انتخاب دارند، برده نیستند که بار کامیون کرد فرستاد جایی که دلمون می‌خواد زندگی کنند!